Έλλειμα Πένθους σημαίνει Έλλειμα Ζωής

Έλλειμμα Πένθους

Τα εξοργιστικά/εξωφρενικά/εξωπραγματικά της 5^ης Μαΐου του 2010, και ας την θυμόμαστε τούτη την ημερομηνία, μας εξόργισαν, τους φίλους μου και εμένα, ακόμα πιο αγρίως καθώς συνοδεύονταν, ολοένα και πιο ακραία, από μια σκανδαλωδώς ανώριμη κατάχρηση ανοησίας και την δίδυμή της κατάργηση της λογικής και της ευαισθησίας.

            Αφήνω απέξω την τηλεόραση. Αφήνω απέξω και τα τηλεοπτικοποιημένα ραδιόφωνα.

            Όλες τις ώρες που παρακολούθησα τα όσα λέγονταν για τον χαμό τριών συνανθρώπων μας, άλλο δεν έκαναν από το να με πείθουν ότι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, τόσο η ηγεσία του τόπου όσο και μεγάλο σύνολο του ελληνικού λαού, πάσχει, με καλπάζοντα τρόπο μάλιστα, από ένα σπασμωδικό ξεμώραμα, από μια ξεμωραμένη σπασμωδικότητα. Οι πάντες θέλουν να υπερασπιστούν το ελάχιστο, φθαρμένο, τσακισμένο, νοσηρά παιδιάστικο «δικό» τους, και αρνούνται, ή είναι πια ανήμποροι, να δουν, να κατανοήσουν, τα του Άλλου. Οι πάντες τείνουν με φόρα άσκεπτη να  περιχαρακωθούν σε ένα «εγώ καλά σου τα ’λεγα» που μπάζει από παντού, να οχυρωθούν πίσω από βιαστικά προχειροφτιαγμένα στερεότυπα, πίσω από προκάτ ετοιματζίδικες και ετοιμοπαράδοτες πεποιθήσεις.

            Δυστυχώς, διακατέχομαι από την εντύπωση, έως και βεβαιότητα, ότι οι πάντες επιχείρησαν να «αξιοποιήσουν» μια τριπλή τραγωδία για δικό τους όφελος, αδυνατώντας να εκδηλώσουν ένα έστω πεποιημένο πένθος, μιαν έστω σκηνοθετημένη θλίψη.

            Πανικόβλητη πόλη, διαπιστώνει ο πικρός Paul Virilio. Οι ξεχαρβαλωμένες μητροπόλεις γεννάνε ξεχαρβαλωμένες ψυχές.

            Η βία της βλακείας, είναι βάναυση όσο και η βλακεία της βίας.

            Ο άλλοτε σοφός λαός ήξερε να τα λέει μεστά: «Έχουμε χάσει τ’ αβγά και τα πασχάλια». Αν δεν κάτσουμε να τα βρούμε, θα παραμένουμε ένα τρένο δίχως φρένα σε χαλασμένες ράγες. Και η ζωή μας δεν θα είναι παρά αλλεπάλληλα αντίο στη Λογική και στην Ευαισθησία.

Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης

Πλατεία Παπαδιαμάντη, 06/05/2010

[Γραμμένο πριν από ένα χρόνο. Το αναρτώ σήμερα, προσθέτοντας: όσα είπαμε ισχύουν. Για την Παρασκευή Ζούλια, την Αγγελική Παρασκευοπούλου, τον Επαμεινώνδα Τσάκαλη, τους τρεις που έχασαν τη ζωή τους λόγω γενικευμένης παράνοιας και βαρβαρότητας]